cansu ve aşkımız

gece dışarıya bira içmek için çıktıysam kokuyu bastırsın diye birayla birlikte olanlar hariç dörtyüz gr tuzlu fıstık yerdim, üç tane olips yuvarlardım ve en son evden alıp cebine koyduğum taze soğanı her seferinde tuzu unutmama söverek dişlerdim. yine böyle bir zamanda eve dönüyordum, ay batmaya başlıyordu, demek ki saat iki falandı. bir kız gördüm, batan ayın aksine yükselen bir güneşti. o saatte, o kafayla bir şeyler konuşursam yanlış anlaşılmaktan korktum, yanından geçerken kafasımı önüme eğdim, pişmanlığım o zamanda başlamıştı.


her sabah, o günün, onu tekrar göreceğim gün olması umuduyla uyanır olmuştum. fakat talih bana sırtını çoktan dönmüş gibi duruyordu. 


bir perşembe günü uykusuz almak için markete gittim, tek uykusuz kalmış, ben de onu almıştım. hatta kasiyer kız "şanslıymışsın, sonuncuyu aldın, zati iki tane geliyo buraya" demişti. ben yapacağım muffinler için pasta çikolatası bakarken birisinin "siz de uykusuz var mı?" diye sorduğunu duydum, bu küçük yerde benden başka bu dergiyi alan birine ilk defa rastlamıştım. kafamı azıcık kaldırıp kasaya doğru baktım. sırıtmamı kola dolabının camından gördüğümde daha çok sırttım. tuzlu su - susuzluk çıkmazına dönmeden halimi değiştirmeliydim. kendime çeki düzen verdim ve kasaya doğru gittim, "buyrun, sonuncuyu ben almıştım, siz alabilirsiniz, bu hafta fırat yokmuş zati." dedim ve dergiyi sana verdim. işte seninle böyle tanışmıştık, şimdi sen her boka "eneee, ben bunu" kalıbı kullanarak şirinlik yapmaya çalışıyorsun ya, vallahi soğudum senden Cansu.

yok yok, ben fırat'ı çok severim, kitaplarına para verecek kadar severim, fırat'sız geçen aylarda uğur gürsoy'a kızacak kadar severim. şu üç haftada nerdeyse tam safa fırat'larla gönlümü aldı kereta.