kutluyev'in gözleri

ballı tarçınlı sütü ılıktan ziyade soğuktu ama ağır sobranie sigarasını ya birayla içebilirdi ya sütle ve şu an görevde olduğundan kurallara uymak zorundaydı, sütü mecburen tercih etti. hayır, polis değildi, bir apartman görevlisi. sıla özlemi depreşti, her nefesinde Türkmenistan kokusu alıyordu, tarçını fazla kaçırdığına kızdı, onların yaylaları kekik kokardı, tarçın değil. 


23. dairenin ışığı yandı, muhtemelen sigara isteyecekti, belki 3-4 şişe de mariachi. garip bir adamdı yavuz bey; tek başına yaşamasına rağmen en fazla mutfak alışverişi yapan oydu, belki yemek yapmayı zevk haline getirmiş bekarlardandı. yanılmamıştı, bir paket camel box, 3 şişe de mariachi. demek ki evde çerezi vardı, çerez olmadan içemeyeceğini öğrenmelik bir zamandır apartmandaydı zati, ne eksik, ne fazla.


döndüğünde kapıyı aralık buldu, yine de geldiğini belli etmek için iki kısa aralıkla kapıya vurdu, "gel kutluyev, gel." diye içeri davet etti yavuz bey onu, galiba yayıldığı üçlü kanepesinden kalkmaya tenezzül etmemişti, kutluyev içeri girdi, bir de ne görse beğenirsiniz? yavuz bey'in gözlerinden oluk oluk kan akıyordu ama kendisinde tek bir acı ifadesi yoktu, mariachilerden birini kapmasıyla kapağını çevirip kafaya dikmesi bir oldu, sonra her dört kelimeye bir fındık, her yedi kelimeye bir kuru üzüm düşecek şekilde hikayesini anlatmaya başladı;


"ben hindistanda bir demir fabrikasında çalışıyordum, yanımızda da dev bir boya fabrikası vardı. yine bir gece james ile vardiyadaydık, bizim insan gücünü bol bulan hintliler demirleri kafalarıyla dövüp kızgın lav haline geldiğinde demiri avuçlarıyla kalıplara döküyorlardı, eve eski bir kılıç fabrikasıydı bizim demir fabrikası aslında. o gece boya fabrikası tüm kapasite mavi boya üretiyordu, 19 marttaki ulusal kutsallık bayramına yetiştirmek üzere, mintanlar falan maviye boyanıcaktı. sonra patlama sesi duyduk, yere çöktükten sonra gözlerimizi açtığımızda tüm elemanların mavi olduğunu farkettik, o gün fabrikadakilerin canını bağışladığı için tanrıya kurban kestiler, kurban kanını işçilerin alınlarına sürdüler, ben öyle şeye gelemem dedim, reddettim. tüm çalışanlar alnına sürülen kandan sonra pir-u pak oluverdiler ama ben mavi kaldım, kanı alnıma sürmek yerine nehre girmeyi tercih ettim ve gözüme yakılan bir cesedin külleri kaçtı, o gün bugündür her gece gözlerim kanar, mariachi içmeden de geçmez."


kutluyev hikayeyi çok saçma bulup yavuz bey'in batıl inançlarına güldü, ne de olsa sosyalist düzende büyümüştü, yine de velinimetine başka bir isteği olup olmadığını sordu, hayır yanıtını alınca evden çıktı, asansöre binip aynaya baktığında tek gördüğü kırmızılıktı.