bir gün bir gün bir çocuk

sahurdan sonra kardeşimin arkadaşları geldi, beraber balığa gittiler. benim de evde canım sıkıldı, genelde 05.30 am gibi uyumak yerine can sıkmayı tercih ederim, bisiklete binip iskeleye gittim. kocaman bi kefal yakalamışlar, sonra onu yemlik yaparak ziyan etmişler. bi balıkçı teknesi geldi, tüm kasalarını doldurmuşlar, yemlik istedik, neredeyse bi kilo sardalya verdiler. karışan oltaları düzelttim, çok büyük yem takanların yemini küçülttüm, çok anlıyomuş gibi her halta maydonoz oldum. balıkçı komününü kurup eve geri döndüm. ellerim gereksiz yere balık kokmamıştır inşallah, akşama yakaladıkları balıklarla iftar yapmak umuduyla uyucam, tabi ki daha değil. bu da limandan caps.



5 yorum:

  1. Imrenmeye basladim yemin ederim:)
    Herkesin emeklilikten sonra kacis hayalini kurdugu sahil kasabasi hayatini, sen dogdugundan beri yasiyosun.
    Ne mutlu!

    YanıtlaSil
  2. tam olarak öyle değil, aslında 10 sene tamamen istanbul velediydim, 2 sene de ankara istanbul karışık yaşadım, 5 senedir de ankara çanakkale. galiba ömrüm ankara da çürücek.

    YanıtlaSil
  3. sonuç ne oldu acaba :D iftarda balık varmıydı
    -
    hemera

    YanıtlaSil
  4. iftarda balık vardı fakat zıpkınla vurulmuş dev bi levrekti :) çocuklar leş gibi kokarak evlerine dönmüş sadece.

    YanıtlaSil
  5. http://www.belgeselizleyelim.com/wp-content/uploads/dracula.jpg

    YanıtlaSil

buraya bakarlar