ben onu hala gece yarısı, okul bahçesindeki çam ağaçlarının tepesinde durup dalları sallayarak yoldan geçen insanları korkutmaya çalışan velet olarak görüyorum. dün gece kedileri kaçırmak için patlattığı torpilden haberim olduğundan da haberi yok.
önce evlerinin yanındaki kısığa kaçtı. sonra da heyecanla çıkıp "kim lan o densiz, gece gece yerimden sıçradım." diye bağırdı, hala rol yapamıyordu. çantasındaki sigarayı yakalattığında da "ezgi'nin paketi, bende kalmış." demişti ama sopayı yemişti.
çok az anı kalmış aklımda, epey uzaklaşmışız sahiden de. şimdi bizi evlendirmek isteyenlerin gönlü olsun diye bir zamanların sıkı arkadaşları yemek masasındaydık, önümüzde şarap ve önemsiz şeyler. karides tava var bir de, güveçte yapmıyormuşlar. çöpçatanların ekmeğine yağ sürüyoruz. aslında derdimiz az neşelenmek. yoksa biz hala birbirimizin kimlere aşık olduğunu unutmamışız. o Tarkan'a ben Nilüfer'e.
http://fizy.com/#s/1ajcm8
biliyorum la, klasik romantik yazı bu. herhangi bir aşk filmi sahnesi olabilir.
ben çocuğumu keseriim bu aşk için karides tava değilmiş aşık olan tarkanla nilüfermiş ama o iki gençte çok svmiş birbirini karides ve tava gibi aynı ne de olsa ferhatta şirine tavası olmadığı için yedirememişti karideslerini yoksa leyla tarkanı tansaydı mecnunun ne kadar iyi bir olduğunu anlar nilüfere olan aşkından vazgeçerdi ama olmadı işte mukadderat diyoruz kokoreç yemeye devam ediyoruz
YanıtlaSilyarım kadraj.
YanıtlaSil