cinnet

"+biliyosunuz gençler, nüfus cüzdanı çıkartmak için hastane belgeleri yeterli ama köylerde iş hala böyle yürümüyo, evde doğum yapanların çokluğu içler acısı, çocuklar sağlıksız bir de bunun yanında nüfus cüzdanı çıkartmıyolar, ölen abisi ablası varsa onun kafa kağıdını kullanıyolar.


-hocam hastanede doğmayanlar için kimlik nasıl çıkartılıyor?
+bilmiyorum, muhtardan belge falan alınıyodur herhalde, nüfus dairesine gidip çocuğum oldu hadi ona nüfus cüzdanı verin denilerek alınacağını sanmıyorum.
-belki de bebeğin fotokopisini götürmek gerekiyodur hocam.


bu diyalogun geçtiği dersi şu an tam olarak hatırlamıyorum ama fotokopi götürcek zeki arkadaşım şimdi bizim baronun başında, aramız gayet iyi, bu hale gelmesini hırsına falan da borçlu değil, evlendiği kızın babası Adalet Bakanı'nın danışmanıydı, ikimiz de aynı büroda çalışırken o baro başkanı oluverdi.


hakkını yememek lazım, gayet iyi bi yöneticiydi, çoğu kararı isabetli olmuştu hatta 80 yaşındaki bi kadını zevk için öldüren komutanın en üst sınırdan ceza alması için elinden geleni yapması adını iyice duyurmasına sebep olmuştu, bu zamanlarda kimse ihtiyarları umursamıyor."


diye yazdığım sayfayı da yumuşturup odanın ortasına fırlattım, neler yapmamıştım ki eskisi gibi yazabilmek için; maldivlere tatile gittim, mojito içmekten göbek yaptım döndüm, budist rahiplerle kaldım beş ay boyunca sonunda çok yediğim için tapınaktan kovdular beni, en son dolma kalemimi bile değiştirdim hatta mürekkep rengini bile, olmadı işte.


karım elinde üstünde portakal suyu ve kurabiyelerin olduğu tepsiyle ofisime girdi, hala liselere giriş sınavına hazırlanan bir çocuk gibi besliyordu beni, tepsiyi masama bırakırken kızıl saçlarının arasındaki beyaz saçı farkettim, tüm iştahım kaçtı ama karıma belli etmedim, yaşlanmaktan deli gibi korkuyodum, benden üç yaş küçük karımın saçına bile ak düştüyse yaşlılığım yakındı artık.


sabah karımın çığlığıyla uyandım, tuvalet aynasının önünde ağlıyordu ve saçları benden kısaydı, yastığımın altından kocaman demir makas çıktı.