ÜmNi

bozayı alıp bakkalın masasına koydum, yandaki dolabı açtım ve altılı soda çıkardım. bozaya tarçın, sodalara karanfil atıp içecektim, ilaveli olan çoğu şeyden hoşlanıyorum, tek kişinin şarkılarındansa düetleri seviyorum. ilavenin yakışmadığı şeyler de var tabi; çay ve kahve. zaten çoğu şeyden demiştim, örnek vermeme gerek yoktu. ha bi de tarçın pilav hariç alayına gider. çikolata da alıcaktım, raflara  döndüm, evdeki helva bitmişti ve ben yemekten sonra bi yudum da olsa tatlı bi şey yemezsem aç kalmışım gibi hissediyorum. deliriumlarla kesişip bisküvili çikolatalara selam verirken bakkala Ümgül Nine geldi, bundan sonra kendisinden ismen bahsetmem gerekirse ÜmNi diyeceğim. (Ümgül Nine de derim istesem ama istemiyorum demekki, sonuçta  ÜmNi'yi her seferinde yazmayacağım, kopyalada duruyo.)

ÜmNi üç kilo ebegümeci, yarım kilo zencefil ve dört tane havuç istedi, bakkal başına gelcekleri önceden bildiğinden şaşırmadı tabi, ben biraz şaşırdım, kendisini sadece bağa giderken görüyodum, keşkek taşının başında oturuyodu boş boş. ben gittim yanına, bi gofret aldım, bakkala "bunun da parasını benden al" deyip gofreti ÜmNi'ye verdim, "gel teyzecim evine gidelim" dedim, yardımsever damarım kahrolsun. evde kimsenin olmadığını söyledi, canı sıkılıyomuş. "gelinlerin orada ya" diye ikna etmeye çalıştım, "yok gelinim falan benim" dedi, "annem gezmeye gitti, o gelsin öyle gitçem eve, karnım da acıktı ama annem olmayınca beceremiyom ben bunlarla yemek yapmayı" derken elindeki lastik ayakkabıları gösteriyodu.

çetin ceviz çıkmıştı bizim eski toprak, sonunda dört gofret, bi sade gazozla kandırdım kendisini, evine götürdüm. ayaklarıma yatırıp salladım, uyudu. karyolaya kaldırıp bahçeye çıktım, "uyudu sizinki, şişşt sessiz olun" diye uyardım gelinleri. ellerinde benim gofretlerin paketlerini gördüm, çok sinirlendim, masalarındaki oyaları alıp hemen çakmağımla yaktım. bana bi bardak gazoz koymamaları da zoruma gitmişti zaten. gönen oya pazarındakilere anlatırlar artık dertlerini.