ımh

daha basit yaşamalıyım, yani karmaşık hale getirmeye çalışmamalıyım. şarkılar her yerde güzel olursa daha sık şarkılardan zevk alma şansı yakalarım. november rain dinlemek için kasım ayının bi gününde yağmur yağmasını beklemek saçma mesela, filmlerden kaptığım bi alışkanlık gibime geliyor. hem her yere, her zamana ayrı şarkı verince boş kalınca kötü oluyor. ne dinlesem diye bakınıp duruyorum, sonra pitbull gecesi ilan ediyorum. suve suve. en azından ben şundan başka tarz dinlemem demiyorum, biz dört kişiyiz gardaşı ezbere biliyorum.


filmler davranışlarımızı etkiliyor gibi geliyor. niye deniz kenarında düşünceli durulur, bacak bacak üstüne atılır? uçurum kenarında kollar bağlanır. mimikler? televizyon yokken de dünyanın her yerinde mimikler aynı mıydı acaba? lie to me doğru mu söylüyor?

mickybo and me, izleyin derim.

böyle anılarım yok, en büyük haylazlığım fil pembesi veya ona benzer renkler uydurup renkli istopta kızları kandırmak olmalı. ağırbaşlı olmanın güzel bir şey olduğu öğretildi bana, keşke yapmasalardı. hep daha büyükmüşüm gibi davranmaya çalıştım, oysa kaydıraklar çocuklar içindi ve ben de çocuktum. yok be acındırma  ya da suni duygu yazısı değil bu. filmden replik kullandım sadece. sonra soğuk nevalenin teki oldum büyük olmaya çalışırken. şimdi koca pezevenk oldum ama bi boka yaramıyo o. let it rain over me diyolar.