şiir

şiirleri pek sevemiyorum ben hep sığ geliyolar, zorlamayla yazılıyomuş gibi geliyolar, harika şiirler var o ayrı şimdi bak bu da mı sığ demeyin bana, evet kaldırımlar çok güzel bi şiir dizisi. şiiri pek sevmiyorum ama şiir okunmasından, şiir dinletilerinden nefret ediyorum, 6 yıldır içerisinde eğitilmeye çalışıldıım yerlerde zorunlu dinletiler oluyor, gerçi artık pek olmuyo da neyse eskiden zorunlu oluyodu onlar. işte ibrahim sadriden şu karı koca ayarlayan godoşa kadar hepsi geldi, içlerinden hoşuma giden bi tane oldu o da cemal safininkiydi. adam kasıntı okumuyodu şiirlerini, duyguları da biliyo çünkü kendisi yazmış.
ama diğerleri öyle mi? arkaya daya yansımalar ve ya yedi karanfilden bi fon, bu aralar ömer faruk tekbilek de olabiliyo ama belalım mutlaka olmalı bi şiire arka fon, soluk borusu doluymuş gibi bi ses, buğulu ses "uuhh duygulu" nidaları bekleniyor, bi garip vurgu "ya nurczan izshte" böyle. sanatın zaten en yapmacık dalı olduğunu düşündüğüm kalıplardan ibaret şiiri iyice kalıplara sokuyolar bu dinleti şeylerinde. ben toparlayamıcam bu yazıyı size bi şiirle veda edeyim;
http://www.timsah.com/Tahir-ile-Zuhre-Volkan-KONAK/q0QVrzl5x7x