hatıralarım ve arkadaşlarım benim her şeyim olacakmış, onlara iyi davranmalıymışım. yok ki hatıra, yenileri eklenmiyo pek, eskiler de silindikçe boka sarıyo. zihnim yorulmuyor evet, tertemiz. hep yabani olucakmışım gibi geliyor, en son ne zaman birine sarıldığımı hatırlamıyorum, yok illa sevgili gibi değil. lawrance idi galiba, seks ve dokunmak ile hem fizyolojik hem psikolojik sağlığın yerinde olmasını birbirine bağlıyordu, newton'un elmasından sonra beni en çok o adamın dedikleri yıprattı.
beni leyla ile mecnun böyle yaptı ha. armuttur, eriktir ve hatta belki üzümdür ihtiyacım olan şeyler.
her neyse, hayatım böyle işte; görkemli değil ama düzenli.
o gemi bir gün mutlaka gelicek ismail abi.
http://www.youtube.com/watch?v=4OnYVvj3Dbw
vallahi sevemedim bu diziyi ya
YanıtlaSil